چابَهار (بلوچی: چهبار) یکی از زیبا ترین شهرهای جنوب خاوری بلوچستان در کرانهٔ دریای مَکُّران و اقیانوس هند قرار دارد. اسکله آن توانایی پهلوگیری کشتیهای اقیانوسپیما را دارد و از مناطق آزاد بازرگانی ایران بهشمار میرود. بندر چابهار به دلیل موقعیت راهبردی، که نزدیکترین راه دسترسی کشورهای محصور در خشکی آسیای میانه (افغانستان، ترکمنستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و قزاقستان) به آبهای آزاد است از اهمیت فراوانی برخوردار است و سازندگی و سرمایهگذاری فراوانی در آن صورت میگیرد؛ از جمله ساخت اسکله و افزایش گنجایش بارگیری کشتیهای اقیانوسپیما (در خلیج چابهار) و ساخت راهآهن به سوی آسیای میانه و احداث فرودگاه بینالمللی این بندر یکی از مهمترین چهارراههای کریدور شمال-جنوب بازرگانی جهانی است.
همجواری منطقهٔ آزاد چابهار با دریا، نزدیکی به مدار رأسالسرطان و قرار گرفتن درمسیر بادهای موسمی شبه قاره هند و جبهههای استوایی موجب گردیدهاست که دارای آب هوایی گرمسیری معتدل با رطوبت نسبی باشد. این منطقه گرمترین نقطه کشور در زمستان وخنکترین بندر جنوبی ایران در تابستان است.
اکثریت مردم شهرستان چابهار به زبان بلوچی صحبت میکنند. اکثریت ساکنین این منطقه اهل سنت هستند.
دیدنیهای طبیعی
تالاب صورتی چابهار ، یکی از جاذبههای خاص طبیعی ایران و جاهای دیدنی چابهار به شمار میرود که به دلیل رنگ صورتیاش از سایر دریاچهها و تالابها متمایز شده است.
خلیج چابهار با جلوههای طلوع و غروب خورشید در دریا.
در کنارههای دریای عمان و در قسمت جنوبی شهرستان چابهار صخرههای بزرگی در اثر پیشروی آب دریا و فرسایش سنگهای رسوبی به وجود آمده که چشماندازی زیبا را تشکیل دادهاست.
بندر چابهار دارای دو اسکله بزرگ به نامهای اسکله شهید کلانتری و اسکله شهید بهشتی با ظرفیت تخلیه و بارگیری ۱۵ تا ۱۰۰ هزار تن است.
در چابهار چندین اسکله صیادی وجود دارد که سه اسکله صیادی تیس، رمین و بریس از بقیه دیدنیتر هستند. اسکله تیس در داخل محوطه منطقه آزاد و رمین در ۱۰ کیلومتری و بریس در ۶۰ کیلومتری چابهار قرار دارد.
در بین دشت کهیر و تنگ و در ۲۰ کیلومتری روستای کهیر در مسیر جاده تنگ گالک به فاصله چند کیلومتری سه تپهٔ کوچک گلفشان به ارتفاع ۱۰–۲۰ متر وجود دارد که دو تای آنها همانند تپه بوده و از چندین سال پیش غیرفعال شدهاست و سومی شکل یک آتشفشان در حال حاضر فعال میباشد و از دهانه آن گل سرد طوسی رنگی تراوش میکند. نظیر آن در سه نقطه دیگر جهان گزارش شدهاست.
مجتمعی تفریحی در کنار این کوه در حال ساخت است. این پارک با حمایت مالی سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان سیستان و بلوچستان و توسط شرکت عمران و توسعه رهاورد ساخته شدهاست.
تالاب لیپار در ۱۵ کیلومتری شهر چابهار بعد از روستای رمین در مسیر جادهای ساحلی گواتر و در تنگهای صخرهای مشرف به درهای سبز قرار دارد. از بالای آن روستای لیپار در میان سبزهزارها پیدا است. در میان دو کوه که فاصله چندانی با هم ندارند آببندی ایجاد شده که آبهای سرگردان اطراف را جمع نمودهاست و به آبگیری به طول ۱۴ کیلومتر تبدیل شدهاست. در این آبگیر انواع بوتهها و درختچهها از نوع گز و کلیر و چش منطقهای با اکو سیستم خاصی را به وجود آوردهاست. پرندگانی چون چنگر، فلامینگو، کشیم، انواع حواصیل، طاووسک، باقرقره، تیهو، عقاب دشتی، و خوتکا در منطقه دیده میشود.
انجیر معابد (لور لول)، و به زبان محلیها کرگ، درخت بزرگی است که در نوار ساحلی چابهار میروید. در آن شیره سفید رنگی جریان دارد و از درختان تیره کائوچوئی بهشمار میآید. تاج این درخت بزرگ و پهن است و از انشعابات آن ریشههای نابجا میروید. پوست درخت صاف و خاکستری، برگهایش بیضی شکل ساده و درشت است، میوههای آن نارنجی رنگ و به درشتی فندق و قابل خوردن است. عموماً این درختان دارای قدمتی بالای صد سال هستند و اکثراً در نزدیکی زیارتگاهها قرار دارند یا قبلاً زیارتگاه بودهاند، در حال حاضر در روستاهای رمین، تیس کوپان، اپکان، ماشی، لیپار و کوپان سر از این درختها وجود دارد.
در ناحیه ساحلی خلیج گواتر به ویژه در خور باهو و در نزدیکی محلی که رودخانه باهو کلات به دریای عمان میریزد، جنگلی از گونه حرا پدیدار میگردد. حرا درختچهای است که در مردابهای نواحی گرم کرانههای عربستان، مصر و جنوب ایران از جمله شهرستان چابهار میروید. از مشخصات حرا این است که دانهاش بر روی درخت مادر رشد اولیه را طی کرده و سپس نهال جوان حاصل از درخت جدا شده و به مرداب میافتد. برگهای حرا با دوام است و ظاهر بیضوی شکل و منتهی به یک خامه باریک میباشد. قسمت مورد استفاده پوسته شاخه آن میباشد.
مسجد جامع تیس
ویرانهها
ویرانههای تیس در بخش مرکزی دهستان کمبل سلیمان آثاری از ویرانههای قدیمی در دره تیس باقی است
در محوطه باستانی کنارک در شمال غربی و جنوب شرقی کنارک ابزاری از دوران پارینه سنگی میانی بدست آمده که در یک سطح صاف به صورت پراکنده پخش شدهاند و شبیه ابزار شمال غربی ایران و ابزار لادیزی میباشند و به آثار دوران پارینه سنگی شبیه هستند. در بخش جنوب شرقی ابزاری بدست آمده که در کنار آنها مقداری سفال ساده و منقوش مربوط به هزاره چهارم و اوایل هزاره سوم قبل از میلاد دیده میشود.
بر فراز کوه شهباز بند آثار حصاربند و پی بندهای ساختمان و آثار شهرنشینی و خانههای مسکونی باقیماندهاست. بنا بر باور بومیها برفراز این کوه بازهای شکاری شاه تربیت میشدهاند.
شیرک سنت در شمال و شمال شرقی دره تیس واقع گردیده و دارای اثر دیواری است که از دیواری است که از پیروز گت عظیمتر و قطورتر بهنظر میآید و شاید شهرک یا آبادی کوچکی در دره تیس بودهاست.
قلعهها
قلعه تیس (قلعه پرتغالیها) در ۵ کیلومتری شمال غربی چابهار، در روستای تیس قرار دارد. این قلعه از دوران اسلامی است
قلعه پیروز گت در بخش مرکزی پنج کیلومتری شمال غربی چابهار در روستای تیس قرار دارد. این اثر از دوره اشکانیان و ساسانیان است. این قلعه بر فراز تپهای در وسط دره تیس واقع است. ارتفاع تپه از ارتفاع دو رشته کوه اطراف تپه بیشتر نیست.
قلعه بلوچ گت در بخش مرکزی ۵ کیلومتری شمال غربی روستای تیس قرار دارد. این قلعه بر بالای کوهی مرتفع قرار گرفتهاست آثار دیوار قلعه و یک برج دیدبانی از آن بر جای ماندهاست بقایای دو مقبره هرمی شکل برجسته که با سنگ و ساروج بنا گردیدهاند و از نوع مقابر اسلامی میباشند دیده میشود.
قلعه انوشیروان سنگان در بخش دشتیاری دهستان باهوکلات دو کیلومتری روستای سنگان قرار دارد. قدمت آن ۳۰۰ سال است. این قلعه بر فراز کوهی قرار گرفتهاست. نوشیروان خان از قوم گیچکی ساکن در گیچ حدود ۳۱۱ سال پیش به باهوکلات مهاجرت کرده و قلعه را ساختهاست.
قلعه باتل در دبستان پلان روستای گتیگ بر روی تپه خاکی قرار دارد. لایههای سنگ عظیمی بر روی تپه نمایان است که با فرسایش خاک زیر آنها خالی شدهاست. آثاری از فسیل حیوانات و صدفهای دریایی در محل دیده میشود که بیانگر این است در سالیان کهن این ناحیه جزئی از دریا بودهاست. در قسمت بالای کوه پارههایی از ظروف سفالی جلب نظر میکند. آثاری از برج و باروها دیده میشود که به مرور زمان به کلی تخریب شدهاند که تنها خرابهای از آن باقیماندهاست.
در محل آثاری از یک چاه به قطر یک متر و سی سانتیمتر و به شکل دایره در دل کوه کنده شدهاست دیده میشود.
در پنج کیلومتری شمال غربی روستای تیس آثار بارویی که چندین کیلومتر طول دارد و دره را از غرب به شرق دربرگرفته وجود دارد که به فیلبند معروف است. این دیوار عظیم با سنگ گچ و ساروج ساخته شدهاست. مردم محلی بر این باورند که سطح نزدیک خطالراس این رشته کوه محل نگهداری فیلهای شاه بوده و فیل بانان در آن جا فیل تربیت میکردهاند. در حال حاضر در طول رشته کوه فیل بند آثار پیها، بندها و حفرهها و چا ههایی وجود دارد که احتمال میرود شهر قدیمی تیس، تأسیسات ساختمانی، بازرگانی، شهری، انبارها و سراهای مشهورش در قسمت قدیمی و بر فراز ارتفاعات سراسری دره تیس قرار داشته و دره تیس محل زراعت و دامنه آن محل دفن اموات بودهاست.
گورستانهای تاریخی
مقابر جنانی گچ در روستای تیس در دامنه کوه پیل بند در جنوب دره تیس واقع است. جنانی کچ محلی است که بنا بر باور مردم محل سکونت جنها بودهاست. مقابر جنانی کچ در یک سرازیری ملایم قرار دارند این مقابر با مقابر سیراف بوشهر شبیه هستند. با این تفاوت که تعداد قبرها کمتر و جهت آنها تقریبا شمالی جنوبی یا شمال شرقی جنوب غربی است. در میان قبرها چند قبر ایستاده بچشم میخورد و یک مقبره پلکانی با سرپوش صندوقچهای از سنگ وگچ به صورت نیمه سالم بدون لوحه و تزئینات خارجی وجود دارد که به نظر میرسد از دوران اسلامی یا جدید باشد. تقریباً حدود ۲۰۰ قبر کهن درمحوطه قدیمی آن وجود دارد.
محوطه باستانی دمب کوه در حدود ۹۰ کیلومتری شمال شرقی چابهار در بخش دشتیاری در فاصله ۵/۲ کیلومتری روستای بلور مچی در ناحیه باهوکلات قرار گرفتهاست.
در این محوطه باستانی حدود ۴۵۰۰ تا ۵۰۰۰ تدفین تخمین زده میشود که این قبور به شکل اتاقکهایی به اندازههای ۱×۱ و ۲×۵/۱ و ۲×۲ متر بنا گردیدهاند.
گورستان تپه نهادی در پنج کیلومتری چابهار روستای تیس در دامنه کوه فیل بند و در جنوب تیس در یک زمین با شیب ملایم قرار دارد. تعداد این قبرها زیاد نیست ولی سه مقبره در کنار هم قرار دارند که دو قبر بزرگ در دو طرف و یک قبر کوچک در میان آنها واقع شدهاست. جهت آنها شمالی جنوبی و شیب آنها رو به شمال است، بنابراین سرمردهها در جهت جنوبی شمالی واقع است. هر سه قبر در سنگ کنده شدهاند. احتمالاُ این مقابر متعلق به اعضای یک خانواده هستند که در یک حادثه از بین رفتهاند چنین مقابری به صورت خانوادگی و دسته جمعی در قبرستانهای کارتار در لبنان دیده شدهاست.
گورستان قدیمی دشتیاری در بخش دشتیاری قرار دارد. سر آوریل اشتین در ۱۹۳۲ میلادی این محل را کاوش کردهاست. قدمت آن به پیش از تاریخ دوره آهن میرسد. قبور شناسایی شده در این منطقه دارای نوعی سفال خشن قرمز یا خودی با روکش سفید هستند که بعضی از آنها آثاری از قبیل ماندههای غذا یا آثار سنگی و فلزی دیگر مشاهده شدهاست و تعداد این قبور به ۳۰۰۰ قبر میرسد.
غارهای بان مسیتی در پنج کیلومتری شمال غربی روستای تیس در دامنه کوه شهبازبند قرار دارد. یک غار طبیعی و دو غار مصنوعی در کنار هم قرار دارند. مجموعه این غارها را مردم محل به نام بان مسیتی میشناسند.
گودانگریز (گودال انگلیس) در پنج کیلومتری شمال غربی روستای تیس در دامنه کوه فیل بند در جنوب دره تیس قرار دارد. مردم بومی نقل میکنند که در اواخر دوره قاجاریه و در اوایل دوره پهلوی انگلیسیها به کمک عده کثیری از کارگران بلوچ در این محل اقدام به حفاری کرده و مقادیری سفال، اشیاء برنزی، آهنی و سنگی پیدا و غارت کردهاند.
مقبره سید غلامرسول در پنج کیلومتری شمال غربی چابهار قرار دارد. شماره ثبت ملی آن ۱۵۵۹/۳ است. قدمت آن به ۴۶۵ ه.ق میرسد. این مقبره با دیوارههای سفید رنگ به سبک معماری هندی که دروازه ورودی آن در ضلع غربی بنا واقع شدهاست. پس از درب ورودی صحن بزرگ حیاط مشاهده میشود و امامزاده در ضلع غربی حیاط قرار گرفتهاست. بر پیشانی ورودی بنا تزئینات نقاشی الوان با طرحهای نقوش ستارههای مشبک وجود دارد.
قدمگاه خضر در جنوب غربی چابهار در محلی به نام سپوزه واقع شدهاست. خواجه خضر از مشایخ مورد احترام بومیها بوده و وی مقبرهای ندارد زیرا مردم بر این باورند که او زنده و پاسدار لنجها و قایقهایشان است. درقدیم مراسم خاصی در این قدمگاه بر پا میشد، مردم قربانی یا خرما و حلوا به مکان مورد نظر و در بین افراد تقسیم میکردند.